0

Owczarek Niemiecki - Rys historyczny

Po urzędowym ustanowieniu stowarzyszenia owczarków niemieckich - Verein für Deutsche Schäferhunde (SV) e.V. z siedzibą w Ausgburgu, sfederowanym w Niemieckim Związku Kynologicznym - Verband für das Deusche Hundeswesen VDH , która jako stowarzyszenie założycielskie rasy określona jest jako odpowiedzialna za standard rasy owczarek niemiecki opracowany na pierwszym Walnym Zgromadzeniu Członków we Frankfurcie nad Menem w dniu 20 września 1899, według propozycji A.Meyera i von Stephanitza, wraz z uzupełnieniami : na VI Walnym Zgromadzeniu w dniu 28 lipca 1901, na XXIII Walnym Zgromadzeniu w Köln nad Renem w dniu 17 września 1909, na posiedzeniu Zarządu i Rady Doradczej w Wiesbaden w dniu 5 września 1930 i na posiedzeniu Komisji Hodowlanej i Zarzadu w dniu 25 marca 1961, opracowanie w ramach Światowej Unii Klubu Owczarka Niemieckiego-WUSV-i zakończenie na posiedzeniu WUSV w dniu 30 sierpnia 1976, opracowanie i skatalogowanie z postanowienia upoważniającego przez Zarząd i Doradców z dnia 23/24 marca 1991.

Owczarek niemiecki z którym została rozpoczęta planowana hodowla w roku 1899, po założeniu stowarzyszenia, został wyhodowany z istniejących wtedy środkowo i południowo - niemieckich owczarko - podobnych psów udomowionych, a na celu miała uzyskanie psa użytecznego dla człowieka zdolnego do najwyższych osiągnięć. Aby osiągnąć ten cel ustanowiono standard dla rasy owczarek niemiecki , który obejmuje zarówno cechy budowy fizycznej jak i cechy charakteru i usposobienia.

Wrażenie ogólne

Owczarek niemiecki jest średniej wielkości, lekko wydłużony,silny i dobrze umięśniony, o suchych kościach i zwartej budowie.

Proporcje

Wysokość w kłębie wynosi dla psów 60 cm do 65 cm, a dla suk 55 cm do 60 cm. Dłogość korpusu przewyższa wymiwr wysokości w kłębie o około 10 do 17%.

Usposobienie

Owczarek niemiecki musi mieć usposobienie wyważone, o silnych nerwach, pewności siebie, absolutnej szczerości i być ( poza drażnieniem ) całkowicie łagodnym, a do tego czujnym i dającym się szkolić. Musi posiadać odwagę,ciętość i twardość aby być wykorzystanym jako pies do towarzystwa, stróżujący, obronny, służbowy i pasterski

Głowa

Jest klinowata, odpowiednia do wielkości tułowia (długość ok. 40% wysokości w kłębie), bez nadmiernego wyrazu ciężkości ani wydłużenia, w ogólnym wrażeniu sucha, między uszami umiarkowanie szeroka. Czoło widziane z przodu i z boku jest nieco wypukłe i bez, lub jedynie ze słabo zaznaczoną bruzdą środkową. Stosunek mózgowio- do trzewioczaszki wynosi 50% do 50%. Szerokość mózgowioczaszki odpowiada w przybliżeniu długości mózgowioczaszki.Mózgowioczaszka (patrząc od góry) zwęża się równomiernie od uszu aż do nasady nosa ze skośnie przebiegającym, niezbyt silnie w wykształconym przełomem czołowym i przechodzi w klinowato przebiegającą trzewioczaszkę (kufę). Szczęka i żuchwa są silnie rozwinięte. Grzbiet nosa prosty, siodło lub wugarbienie są niepożądane. Wargi są napięte, dobrze przylegające o ciemnym zabarwieniu. Płytka nosowa musi być czarna.

Uzębienie

Musi być silne, zdrowe i kompletne (42 zęby zgodnie ze wzorcem zębowym). Owczarek niemiecki ma zgryz nożycowy, tzn. siekacze muszą zachodzić za siebie nożycowo od środka, przy czym siekacze szczęki wychodzą nożycowo przed siekacze żuchwy. Zgryz cęgowy, tyłozgryz i przodozgryz są wadliwe, jak również większe przerwy pomiędzy zębami (układ z lukami międzyzębnymi). Wadliwa jest również prosta linia zębowa siekaczy. Kości szczęki muszą być silnie rozwinięte aby mogły być głębokoosdzone w listwie zębowej.

Oczy

Średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośnie osadzone, niewyłupiaste, barwą dostosowane do umaszczenia, możliwie ciemne, wyraz oczu - żywy, pojętny, wskazujący na pewność siebie.

Uszy

Owczarek niemiecki ma uszy stojące o średniej wielkości, które noszone są prosto i jednakowo skierowane ( nie ściągnięte w bok ), są one zakończone w szpic i małżowinami ustawione do przodu. Uszy miękkie lub wiszące są wadliwe. Uszy noszone noszone położone przylegająco do tyłu w czasie ruchu lub w stanie spoczynku nie są wadliwe.

Szyja

Powinna być silna, dobrze umięśniona i bez nadmiaru skóry (podgardle). Ułożenie pod kątem do korpusu (w poziomie) wynosi ok. 45%.

Korpus

Górna linia przebiega bez widocznych przerw od nasady szyi poprzez dobrze ukształtowany kłąb i przez całkiem lekko opadający względem poziomu grzbiet aż do lekko opadającego zadu. Grzbiet jest sztywny, silny i dobrze umięśniony. Lędżwie są szerokie, silnie ukształtowane i dobrze umięśnione. Zad powinien być długi i lekko opadający( ok. 23 stopni względem linii poziomej) i bez przerywania linii górnej przechodzić w osadzenie ogona.

Pierś

Powinna być wyrażnie szeroka, dolna część piersi możliwie długa i wybitna. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić około 45% do 48% wysokości w kłębie.

Żebra

Powinny wykazywać umiarkowane uwypuklenie, klatka piersiowa beczkowata jest równie wadliwa jak i z płaskimi żebrami.

Ogon

Sięga co najmniej do stawu skokowego, jednak nie poza środek śródstopia.Od spodu jest nieco obficiej uwłosiony i noszony jest miękkim łukiem, przy czym w podnieceniu i w ruchu może być noszony bardziej podniesiony, ale jednak nie powyżej linii poziomej. Zabrania się operacyjnych korekt.

Kończyny przednie

Widziane z boku są proste, widziane z przodu absolutnie równoległe. Łopatka i ramię są jednakowej długości i poprzez silne umięśnienie ściśle przylegają do korpusu. Kąt łopatki i ramienia wynosi w wypadku idealnym 90 stopni, a z reguły do 110 stopni. Łokcie zarówno na stój jak i w ruchu nie mogą być ani odstające ani wklęśnięte. Przedramiona widziane z boku są proste i wzajem do siebie absolutnie równoległe, suche i silnie umięśnione. Śródręcze ma długość około 1/3 przedramienia i znajduje się pod kątem 20 do 22 stopni względem niego. Zarówno zbyt skośnie stojące śródręcze (więcej niż 22 stopnie) jak i zbyt stromo stojące śródręcze (mniej niż 20 stopni) ogranicza użytkowość, szczególnie w zakresie wytrzymałości.

Łapy są okrągławe, dobrze zamknięte i uwypuklone, opuszki twarde, ale nie szorstkie. Pazury silne i o ciemnej barwie.

Kończyny tylne

Ustawione są nieco do tyłu, przy czym kończyny tylne widziane od tyłu stoją równolegle względem siebie. Udo i podudzie są w przybliżeniu tej samej długości i tworzą kąt około 120 stopni, uda są silne i dobrze umięśnione. Stawy skokowe są silnie ukształtowane i sztywne, sródstopie stoi pionowo pod stawem skokowym.

Łapy są zwarte, lekko uwypuklone, opuszki twarde i o ciemnej barwie, pazury silne, uwypuklone i również o ciemnej barwie.

Aparat ruchu

Owczarek niemiecki jest kłusakiem. Kończyny muszą być tak dopasowane do siebie co do długości i kątowania, aby bez znacznej zmiany linii grzbietu kończyny tylne mogły sięgać aż pod tułów, a kończyny przednie powinny równie daleko sięgać w przód.Każda skłonność do przekątowania kończyn tylnych zmniejsza sztywność i wytrzymałość, a zatem użytkowość. Przy prawidłowych proporcjach budowy i kątowania uzyskuje się pokrywający przestrzeń, płasko nad ziemią działający aparat ruchu, który umożliwia wrażenie niezmordowanego ruchu w przód. Przy wysuniętej do przodu głowie i lekko podniesionym ogonie uzyskuje się przy spokojnym kłusie lekko drgającą, ale nie przerywaną linię przebiegającą od szczytów uszu poprzez kark i grzbiet, aż do końca ogona.

Skóra

Jest (lużno) dolegająca, ale jednak bez tworzenia fałd.

Okrywa włosowa

Prawidłowa okrywa włosowa owczarka niemieckiego to twardy włos z podszerstkiem. Włos okrywowy powinien być możliwie gęsty, właściwie twardy i dobrze przylegający. Na głowie włącznie z wnętrzem uszu, na przednich częściach kończyn, łap i palców nieco krótszy i gęściejszy. Na tylnych częściach kończyn włos przedłuża się aż do stawów śródręcza wzgl. do stawów skokowych, na tylnych częściach ud tworząc umiarkowane portki.

Umaszczenie

Czarne z czerwonobrązowym, brązowym, żółtym do jasnoszarego podpalaniem. Czarne lub szare jednobarwne, z szarymi lub ciemniejszymi przesianiami, czarnym czaprakiem lub maską. Dopuszczalne, ale niepożądane są nieznaczne, małe białe znamiona na piersi, jak również jasne części wewnętrzne. Płytka nosowa we wszystkich rodzajach umaszczeń musi być czarna. Brak maski, jasny do rażącego kolor oczu oraz jasne do białych znakowań na piersi i częściach wewnętrznych, jasne pazury i czerwoną końcówkę ogona oceniać należy jako brak pigmentacji. Umaszczenie białe jest niedopuszczalne.

Wielkości/wagi

Psy : wysokość w kłębie 60cm do 65cm

waga 30kg do 40kg

Suki : wysokość w kłębie 55cm do 60cm

waga 22kg do 32kg

Jądra

Psy powinny mieć dwa wyrażnie normalnie rozwinięte jądra, które znajdują się całkowicie w worku mosznowym.

Wady

Każde odchylenie od podanych powyżej punktów powinno być uważane za wadę, której ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odchylenia.

Wady ciężkie

Odchylenia od powyżej opisanych cech rasy, które znacznie zmniejszają użytkowość.

Wady uszu: osadzenie uszu nazbyt z boku, za nisko, uszy kłapiące, tarczowe ustawienie uszu, uszy nie sztywne.

Znaczne braki pigmentu.

Znaczne wady w ogólnej zwartości.

Braki zębowe

Wszystkie odchylenia od zgryzu nożycowego i wzoru zębowego, o ile nie chodzi o wady dyskwalifikujące (patrz dalej).

Legenda :

Pies posiada - 42 zęby

T - Trzonowce w szczęce - 20 zębów

P - Przedtrzonowce w żuchwie - 22 zęby

K - Kły

S - Siekacze

Wady dyskwalifikujące

a) słabe usposobienie, psy agresywne i słabe nerwowo

b) psy z wykazaną ciężką dysplazją

c) monorchidy i kryptochidy oraz psy z wyrażnie nierównymi bądż skarłowaciałymi jądrami

d) psy ze zniekształconymi uszami wzgl. wadami ogona

e) psy zdeformowane, ułomne

f) psy z brakami zębowymi :

- jeden przedtrzonowiec 3 i inny ząb

- jeden kieł

- jeden przedtrzonowiec 4

- jeden trzonowiec 1 lub 2

- łącznie trzy lub więcej zębów

g) psy z wadami zgryzu: przodozgryz, tyłozgryz większy niż 2mm, zgryz cęgowy w całym obszarze siekaczy

h) psy niedorośnięte lub przerośnięte o więcej niż 1cm

i) albinizm

j) kolor włosów biały (także przy ciemnych oczach i pazurach)

k) włos kosmaty (długi, miękki nieściśle przylegający włos okrywowy z

podszerstkiem, chorągiewki na uszach i kończynach puszyste portki i puszysty

ogon z tworzeniem chorągiewki u dołu)

l) włos długi (długi, miękki włos kryjący bez podszerstka, najczęściej dzielący się na

środku grzbietu, chorągiewki na uszach, kończynach i na ogonie).